Veel kinderen zijn nu thuis voor hun schoolwerk met een eigen planning aan de slag. Een schoolleider vertelde mij dat hij vorige week met de kinderraad van school hierover had gesproken. Hij had de kinderen gevraagd hoe ze dit thuis doen en wat hen goed bevalt. Een leerling gaf toen aan: “Thuis mag ik nu: “eten-zelf-weten”. Dat wil ik straks op school ook wel!”
‘Eten-zelf-weten’ betekent dat een kind zelf op een dag kiest wanneer het een fruitje eet of een boterham pakt. Meerdere scholen hanteren dit al. Het is ook een pedagogische afweging: waar krijgt het individuele kind ruimte en autonomie, en mag een leerling dus zelf beslissen wanneer (en waar) het een fruitje eet of de lunch. De kinderen leren zo ook rekening houden met elkaar. Want je mag natuurlijk een ander niet storen als je zelf gaat eten! En je leert zorgdragen voor je spullen en je omgeving: geen broodkruimels op je werk, of een beker melk over je tafel heen.
Een andere afweging is: waar vind je het als school belangrijk om met elkaar, als groep, een onderbreking te hebben van het (school)werk. Waar tijd en ruimte is om elkaar te ontmoeten, om te delen en uit te wisselen. Op deze manier ben je er als leraar ook meer bij om de kinderen te begeleiden in het rustig en aandachtig eten en drinken.
In de keuzes die scholen hierin maken herken je hun pedagogische waarden. Het gesprek tussen leraren hierover blijft steeds belangrijk. Zo houd je met elkaar scherp waartoe je ook al weer doet wat je doet. En kun je aan ouders (blijven) uitleggen waarom je doet wat je doet.
Interessant is hierbij om te weten dat de ‘bevordering van gezond gedrag’ als één van de wettelijke verplichte inhouden van het onderwijs genoemd wordt in de Wet op het Primair Onderwijs. Gelet op alle aandacht die er de laatste jaren is bij veel werkgevers voor gezond gedrag van hun werknemers: jong geleerd is oud gedaan!
Een vriendin vertelde mij dat zij met haar werkgever nu heeft afgesproken dat zij de ochtend voor de kinderen thuis beschikbaar is. Zij kookt op die dagen al in de ochtend (grotendeels) de maaltijd voor de avond. Op deze manier is zij, op de achtergrond, aanwezig voor de kinderen om te assisteren bij het thuisonderwijs.
Het trekt haar kinderen soms ook naar de keuken. Dan laat zij hen gewoon helpen bij het voorbereiden van de maaltijd, als onderdeel van het onderwijs van die dag. Kinderen serieus betrekken bij taken uit het echte leven laat hen vaak ook heel geconcentreerd bezig zijn. Hoe scherper het mes, hoe aandachtiger het kind.
Mooie bijkomstigheid hierbij is natuurlijk ook dat recepten lezen en begrijpen en met je handen bezig zijn, een goede basis vormen voor bijvoorbeeld het latere wiskunde-onderwijs. Daarover zal ik in een volgend blog meer vertellen.
Een mooie vondst. Door te koken in de ochtend, heeft deze moeder nu kostbare tijd gekregen voor haar werk aan het einde van de middag. Het moment dat haar kinderen zichzelf thuis gelukkig goed weten te vermaken, en geen hulp meer nodig hebben bij het thuisonderwijs. En ook al lukt het uiteindelijk misschien maar één keer: het is een mooie afsluiting van weer een thuis-dag om 's avonds samen te genieten van de maaltijd, die eerder die dag met elkaar is voorbereid.